De ruwe Podbrdo in Bijacovivi, een gehucht van Medjugorje
Iedere keer is het een wonder, wanneer echte dingen gebeuren, hoe het diepste verlangen van de mens wakker wordt! Denk maar aan het aanspreken van Maria en haar antwoord. In het kleine antwoord, helemaal gegeven, kan God komen en gebeuren met heel zijn liefde, een openende liefde.
In elke mens kan het gebeuren door een persoonlijk antwoord dat vrij maakt én waarin we elkaar herkennen tot gemeenschap, ontvangen gemeenschap, Kerk, geboren worden.
Op de berg Podbrdo: zes jonge mensen die in de mooie aanwezigheid komen vol liefde, een liefde die aanspreekt vol aanwezigheid, een soort Kerstmis, Pinksteren, Maria die weer Kerk laat geboren worden tot een antwoord. Het stoort het gewone doen tot een nieuwe geboorte. Het harde agressief atheïsme verliest zijn glans. Vele mensen stromen erheen, worden herboren tot een open samenzijn, uit genade ontsprongen, als een rivier uit een bron vloeiend.
God zegt voortdurend opnieuw het bijbels woord: ‘Vrees niet, Ik ben het!’ Maria heeft dat beleefd in haar eigen wezen en in de geboorte van de Kerk op Pinksteren. Iedere keer is zij er weer, voor de zoveelste keer, om ons te brengen naar de ontmoeting met de Heilige Drie-ene, gemeenschap in wezen en genezend. Zij verzamelde duizenden mensen op die berg en zij bracht hen naar de Kerk, waar de twijfelende pastoor wachtte, helemaal in de war. Zij bracht hen, ons naar het evangelie, de eucharistie, biecht, vrij worden door vasten, bidden met het hart.
Het is herkennen en nieuw worden. Maria leidt ons naar de Bron, vol van genade. Want de Heer is met u. Gezegend zijt gij, persoonlijk-samen.