Teilhard de Chardin.
Terugkijkend op de jongerenfase, die de eerste tiental jaren in beslag namen, kunnen we deze periode a.h.w. een zoek- en testgebeuren noemen. Toen echter was het voor ons bittere ernst. We kwamen in contact met vele mensen en diverse ideeën.
Doorslaggevend in dit geheel was het boek; “Het verschijnsel Mens” van Teilhard de Chardin. Daarrond beleefden we een zeer intens kamp en al even intense voorbereidingsdagen.
De slotsom was dat we ons bewust werden van de synthese tussen geloof en leven. Hier liggen de basiservaringen van onze gemeenschap. Natuurlijk waren deze intrinsiek reeds aanwezig, maar daar werd de overtuiging geboren, dat de eindtijd in het verlengde van gemeenschap ligt.
Eloi Leclerc
Waar Teilhard de Chardin de grote lijnen uitzette opende Eloi Leclerc ons voor de concrete realiteit van elke dag. Hij maakte ons bewust van de innerlijke houding van onthechting, die eigen was aan Franciscus van Assisi en die een basisvoorwaarde is voor het leven in gemeenschap. De geestelijke en materiële armoede, de innerlijke en uiterlijke onthechting bevrijdt ons immers van elke vorm van rivaliteit in denken en handelen, die zo gemakkelijk de weg van gemeenschap dwarsboomt.
Zijn boeken “De nacht van de Poverello” en vooral “Franciscus van Assisi, Terugkeer naar het Evangelie” hebben ons heel concreet wegen getoond, die ons steunden en waarin wij veel van onze eigen ervaringen herkenden.